989 թվականի ահեղ երկրաշարժից փլվեց Կոստանդնուպոլսի սուրբ Սոֆյա հրաշակերտ տաճարի մեծ գմբեթը: Վասիլ կայսեր խորհրդատուներն ասացին, որ անհնար է նման մեկ այլ տաճար կառուցել, ուստի պետք է գմբեթը նորոգել:
Այդ թվականին Հայոց գահին բազմել էր Գագիկ Բագրատունին և Բյուզանդիոնի հետ իր բարեկամությունը հավաստելու համար դեսպանախումբ էր ուղարկել Կոստանդնուպոլիս:
Անեցիների դեսպանախմբում էր նաև Տրդատ ճարտարապետը, որին առաջարկվեց վերականգնել գմբեթը: Նա համաձայնեց: Զննելով փլվածքը, Տրդատն ասաց.
-Ճարտարապետներ Անթեմիուսն ու Իզիտորը սխալ հաշվումներ են կատարել: Շաղախն էլ բանի նման չէ: Այս խառնուրդից կարելի էր միայն կճուճ սարքել:
Վասիլ կայսրը գործավորներ տվեց ճարտարապետին և շատ չանցած սուրբ Սոֆյայի տաճարը տրդատյան գմբեթ հագավ, որով տաճարն առաջվանից ավելի փառահեղ տեսք ստացավ: Կայսրը լավ վարձատրեց Տրդատին և թանկարժեք նվերներ ուղարկեց Գագիկ արքային:
-Անի տարեք նաև այս տղային: Նրա ծնողները անեցի են եղել, զոհվել են նավաբեկման ժամանակ: Տղային պահել են իմ սպասավորները: Նա սրամիտ է ու շանթող լեզու ունի,-ասաց կայսրը:
Տղայի անունը Վանատուր էր:
...Գագիկ արքան Վանատուրին պահ տվեց Անիի երիցանուն: Իսկ երիցանու պետը կամ քաղաքապետը Տոտիկն էր՝ պարթևահասակ մի մարդ, որը մոր կողմով սերում էր Բագրատունիների գահատոհմից:
(«Վանատուր», Ս.գ. հրատ, Եր., 1978)
Կարլ Յալանուզյանի ֆեյսբուքյան էջից